ჰოსტელში მიცხოვრია, რიგის ცენტრში და აქ დაბრუნების შემდეგ ფაქტიურად გამუდმებით "ნიხვატკაში" ვარ.
არ დამავიწყდება:
გულახდილ საუბრებს სრულებით უცხო ადამიანებთან. გულწრფელი ცრემლებიც ყოფილა, ისტერიკებიც და თან ისე არაფერი რომ არ გიტყდება იმიტომ, რომ ჰოსტელში გაცნობილ ადამიანებს შენზე არ აქვთ არანაირი წარმოდგენები, არც შენი კარგი თუ ცუდი რეპუტაცია ადარდებთ, არც რაიმეს მოლოდინი აქვთ და შეგიძლია ის თქვა და ისე მოიქცე, როგორც მოგეხუშტურება.
არც საერთო მაცივრიდან ღამის 4 საათზე მოპარული ჰოლანდიური ყველის გემო (მხოლოდ იმიტომ რომ კონკრეტულად იმ ყველის ჯინი გვჭირდა, თორემ ჩვენიც გვქონდა).
არც ნამთვრალევი კლუბიდან მოსვლა და მერე გერმანელ აიკთან ერთად საერთო სამზარეულოში ბლინების ჭამა (ფრანგული კოცნა ხომ არსებობს და წარმოიდგინეთ იგივე პრინციპით ხორციანი ბლინების მირთმევა და თან სამში! FFM).
არასდროს არ ამომიხტება თავიდან საერთო დაალკოჰოლებები ყოველ პარასკევ საღამოს (ხანდახან კი ყოველ საღამოსაც), თან საერთო საცხოვრებელი იმისაა, რომ ყველა ერთმანეთს უზიარებს რაღაცას და შესაბამისად წვეულებების დროს თითქმის ყველა ქვეყნის სასმელ-საჭმელები იყო გამოლაგებული.
პირველ სართულზე პოლონელი გოგოს და სლოვაკი ბიჭის გიჟური სექსის დროს გამოსული ოხვრა-კვნესა.
ექსკურსიების დაგეგმვასაც კი ერთად ვაკეთებდით, ჩავუსხდებოდით წიგნებს ან ინტერნეტ მასალებს და მერე დავბოდიალობდით ქალაქის უცხო ქუჩებში.
ყოველთვის იყვნენ საერთო ინტერესების მქონე ადამიანები, ყველას შეიძლება ვერ მოერგო თავისთავად, მაგრამ აუცილებლად გამოჩნდება ერთი-ორი-სამი ისეთი, ვისი ჭკუისაც იქნები.
არ დამავიწყდება არც ის ათასგვარი მაიმუნობები და თამაშები რითიც თავს ვირთობდით.
ის კი არა, ღამე პლედშემოხვეულები ვუყურებდით კინოებს..
და ბოლოს რაც მთავარია, ჰოსტელებში არის რაღაც თავისებური კარმა თუ აურა.
მოხვდებით თქვენ თვითონ Boombully-ში და გამიხსენებთ ამ სიტყვებს.
No comments:
Post a Comment